Almequellen

Alme (51.449413 | 8.622434)

Geboorte en groei

Bronvijver met 104 bronnen, omgeven door een oud loofbos.

Het is er stil. s Middags lijken de zangvogels te slaperig voor concerten. De frisse geur van watermunt vergezelt me, bosjes moerasspirea laten de lucht naar honing en vanille smaken.

Komend vanuit het zuiden loop ik door de kloofachtige Mühlental-vallei richting Alme. Er is geen molen te zien, geen beek waarnaar het dorp Werden genoemd is. Op zoek naar de bron volg ik een droge beekbedding die in zachte bochten naar het noorden voert. Mijn idee van een bron ziet er zo uit: Er is een muurtje, een waterhoos steekt eruit, zijn dunne stroompje stroomt in een bassin, met het bordje "XY Spring" erboven.

Achter een van de meanders ervaar ik iets dat mijn ideeën volledig omver gooit. Het wonder van een geboorte: eerst is er niets dan stof en stenen. Een paar meter verder verschijnt er een glinstering die de grijze stenen zilver kleurt. Dan glinstert het sterker, het druppelt en druppelt overal, zonder dat er iets te horen is, alsof iemand het geluid heeft uitgezet. Nog maar twee of drie stappen verder wordt het water turbulenter. Luchtbelletjes komen van onderen omhoog als parelsnoeren en kabbelen in kleine cirkels over het oppervlak. Deze bron borrelt echt.

Nu begint de Alme geluiden te maken. Hij spint, zucht, borrelt. Hij groeit snel. Een paar meter verder ervaar ik het als iemand die een flinke golf voortduwt en de aandacht op zich vestigt met een puberend gebrul. Hoe verzamelt het deze kracht? Waar komt al dat water vandaan? Na nog een paar minuten lopen groeit de bron uit tot een ongeremde stroom van enkele meters breed. Samen bereiken we een grote, afgedamde vijver aan de rand van het dorp. De Alme Werden stil, alsof het zich wil bezinnen. En toch behoudt het zijn aangeboren kracht. Met opstijgende bellen en ringen op het kristalheldere water onthult hij andere ondergrondse zijrivieren die hem voeden. De vijver is ook een bron.

Ik heb een afspraak met een inwoner van Alme die me deze spirituele plek wil uitleggen. Wolfgang Kraft is erelid van Alme AG. De vereniging wil het dorp levend houden, ondanks de aantrekkingskracht van de nabijgelegen steden. De aantrekkingskracht die de bronnen uitoefenen op wandelaars en langeafstandswandelaars speelt hierbij een belangrijke rol; ook de plaatselijke herbergen profiteren hiervan.

Kraft beschrijft het wonder van het ontstaan van de Alme als volgt: Het dal ligt aan de rand van het plateau van Brilon, dat op diepte uit zogenaamde massakalksteen bestaat. Dit werd hier 350 miljoen jaar geleden afgezet uit de schelpen van stervende koralen, toen alles hier nog zee was. Het grote aandeel kalksteen in de bodem loogt gemakkelijk uit, waardoor de omliggende bergen en heuvels van binnen gebarsten en ontpit zijn. Regenwater verzamelt zich ondergronds en omdat het zich in het Mühlental ophoopt op een ondoordringbare leisteenlaag, komt het hier uit. Conclusie: de Alme ontspringt eigenlijk uit een oceaan.

Wolfgang Kraft zegt dat hij 's avonds vaak stroomopwaarts langs de Alme wandelt. Een van zijn favoriete plekken is de oehoe-rots, waarvandaan hij als een roofvogel over het Mühlental kan uitkijken. "Ik schakel hier uit, kom tot rust en denk weer aan de dag." Hij werkte lange tijd in het centrum voor volwassenenonderwijs en nam vaak deel aan natuurhistorische en historische excursies. Na verloop van tijd werd de bronverteller zelf een bruisende bron van verhalen.

Vandaag de dag zijn de bron, de beek en het omringende schilderachtige landschap een magneet voor natuurliefhebbers. Botanici zijn blij met zeldzame planten zoals het Pyrenees lepelblad, ornithologen genieten van het gezang van de zwartkop en het roodborstje en de mogelijkheid om de ijsvogel, dit vliegende juweel, te zien vissen. Voor de stille luisteraar zijn spirituele kwaliteiten als helderheid en eeuwigheid voelbaar. Want het borrelt hier al sinds mensenheugenis. Schepping in actie, altijd hetzelfde, altijd anders, altijd begin.

Auteur: Michael Gleich