Rinsleyfelsen

Lennestadt (51.128343 | 8.162032)

Subliem

Ruige rotswand in een oud loofbos met uitzicht op de Lennevallei.

Een groep wandelaars wil de rots beklimmen. Ze hebben gitaren en trommels bij zich. Voor één dame, die last heeft van kortademigheid, blijkt het pad zwaar en zelfs kwellend. Maar ze is vastbesloten om naar boven te gaan en laat zich niet afschrikken. De groep gaat door, haar man helpt en steunt haar. Samen nemen ze eerst het steile rotspad en daarna de laatste klautertocht. Wanneer ze de top bereiken, vraagt de vrouw om een lied. Ze zingt "Spread your wings and fly away" met de anderen. Iemand heeft vleugels gekregen tijdens de klim en voelt zich vogelvrij.

Derde verhaal. Een vrouw uit Saalhaus gaat met anderen de berg op. Wandelen en zingen is het motto. De Rinsleyfelsen is het hoogtepunt. Waar het pad hobbelig wordt, waarschuwt ze de anderen voorzichtig te zijn. Maar dan valt ze zelf naar beneden. Bot raakt steen. Het resultaat is een zware kneuzing. Is dit een ongeluk? Als ze de verwonding laat behandelen, wordt terloops een ernstige ziekte ontdekt. Ze voelde al langer symptomen, maar had een onderzoek geweigerd. Nu lijkt het alsof de stenen haar letterlijk hebben aangespoord om eindelijk naar de dokter te gaan. De ziekte werd op tijd herkend en de vrouw herstelde. Een gelukkige wending.

Het is vroeg in de ochtend. Nog niemand in het bos, behalve een jonge boswachter en zijn vriendin. Ze lopen stevig door. Het pad leidt hen uit het smalle dal van Saalhausen, eerst langzaam stijgend, dan steiler. Uiteindelijk slaan ze Die Linke op een smal pad in. Precies aan het begin leunen twee smalle beukenbomen van rechts en links naar elkaar toe; ze vormen een boog waardoor de twee binnenkomen als in een magische tuin. Nu zetten ze hun voeten voorzichtiger neer om niet te struikelen tussen schrale, met mos bedekte keien. Hun bestemming is nog niet zichtbaar, verborgen door het lentegroene bladerdak van beuken en berken. Ze passeren dode houtsculpturen die gemakkelijk kunnen worden aangezien voor een wegvliegende buizerd of een kwaadaardig heksengezicht in de ochtendnevel. Niet veel later staan ze voor hun plek van verlangen. De Rinsleyfelsen rijzen boven hen uit. Hij torent boven het bladerdak van het bos uit. De laatste uitdaging is een korte klim naar het smalle plateau op de top, dat hen uitnodigt om neer te strijken. Om zeven uur precies doen ze elkaar een ring om. Ze verloofden zich.

Het zijn dit soort verhalen die vertellen over de speciale betekenis van Rinsleyfelsen voor de mensen in de buurt. Dat het voor hen een plek van de ziel is. Als ik zelf boven op de rots aankom, zie ik verse krijttekeningen. Een zon, cirkels van bloemen en de boodschap aan volgende klimmers dat de A van de O houdt. Een goede plek voor hoogvliegende gevoelens. De top rijst als een klein eiland op uit de groene zee. Ik kan ver in beide richtingen van de Lennevallei kijken. De geluiden van de hoofdweg, die de loop van de rivier volgt, worden opgeslokt door het bos. Nadat ik een paar aantekeningen heb gemaakt in de laatste schemering van de avond, kom ik tot rust. Niets doen, alleen maar kijken. Ik zit op een rots in de branding van de hectiek van alledag. Een sublieme plek voor hemelse meditatie. Een toevluchtsoord voor romantici. Of gewoon een goede rustplek om broodjes te eten die ik heb meegenomen. Ze smaken gewoon goddelijk na een inspannende klim.

Auteur: Michael Gleich