Lennestadt

Steile berghellingen flankeren de Lennevallei en haar zijdalen. Ze zouden een prachtig uitzicht beloven als er geen bossen waren. Hoewel ze niet overal meer zo dicht zijn als vroeger, groeien ze snel weer aan. Zonder torens zouden wandelaars veel uitzichten moeten missen.

Torenplezier

De Rhein-Weser-Turm en de Aussichtsturm Hohe Bracht zijn twee van de bekendste uitzichttorens van Sauerland in het zuiden van de Sauerland-Wanderdorpen. Wat de twee torens ook gemeen hebben is de heerlijke horeca in de toren. Maar er zijn nog veel meer torens te ontdekken.

De aanloop van Elspe naar Hachen is smal en steil - een weg de lucht in. Je zou denken dat je bij de parkeerplaats voor wandelaars op de top bent aangekomen. Maar verre van dat: de parkeerplaats ligt op een bergzadel. Althans, het voelt alsof het vanaf daar nog steiler en veel verder bergopwaarts is te voet. We hebben ook een beetje haast. Aan de horizon dreigen voortdurend wolken het schilderachtige winteravondlicht op te slokken. Grijs in grijs zou niet de juiste start zijn voor onze jacht op het winterlicht. Gezellig kauwende koeien kijken ons na, verwoed hijgende wandelaars. Een onbegrijpend hoofdschudden zou voor hen waarschijnlijk te veel beweging zijn. Ik maak aantekeningen in mijn hoofd: schilderachtige koeienweide in nog herfstig weelderig groen met een ver uitzicht in blauw, wandelpad in de ondergaande zon, bankje in een oranje bladerkader met een geweldig uitzicht - dit zouden allemaal goede fotomotieven zijn als er tijd was. We zijn in een race met de wolken.

Onze bestemming is de minder bekende Wallburgturm op een uitloper van de berg boven Elspe, waar de dalen van Lenne en Elper samenkomen. Gelukkig vliegen de wolken in een boog om de zon heen. In het mooiste licht van een winteravond kunnen we genieten van het uitzicht vanaf de toren, even op adem komen en de ontspanner keer op keer indrukken. Als je niet tegen ze hoeft te racen, ben je als fotograaf blij met wolken. Een puur blauwe lucht zou saai zijn! Er is zelfs genoeg tijd om de motieven in te halen die je tijdens de afdaling in je hoofd hebt opgeschreven. Het resultaat is een perfecte winterse zonsondergang op de zuidhelling van de Weilenscheid. Een kandidaat coverfoto schieten op de eerste avond is geen slecht begin van het fotoproject.

Een race als deze maakt hongerig. Een gezellige herberg zou op dit moment precies goed zijn, maar er zit een addertje onder het gras: zelfs als de zon achter de horizon is verdwenen, worden de resterende wolken nog steeds in rijke tinten door de zon gekleurd. En vanuit het oosten baant het koningsblauw van de nachtelijke hemel zich een weg naar het westen. Dit kleurenspektakel is zo'n belangrijk onderdeel van het winterlicht dat je het niet mag missen. De ontvankelijkheid van onze hongerige en inmiddels bevroren wandelgenoten voor deze hemelse schoonheden neemt echter af. En in de gezellige Sauerlandse vakwerkherbergen kun je de hemel niet zien. Gelukkig is er een oplossing in de buurt: twee oude kabelbaangondels met een perfect uitzicht rondom op de bergen van Lennestadt en het kleurrijke theater in de hemel bevinden zich op een uitkijkpunt naast de Hohe Bracht. Als je ze van tevoren bestelt, kunnen ze worden voorverwarmd, zodat iedereen nog meer kan genieten van de winterse kleuren van de hemel. De gezellige sfeer wordt afgerond door een tafel die tussen de gondelbanken is geplaatst, of beter gezegd: door wat er nu op deze tafel staat: een uitgebreide fondue voor maximaal vier personen - een gondelfondue met uitzicht op een hemels winterlicht- en kleurentheater. Onze start van de jacht op het winterlicht van Sauerland kon niet beter zijn.

Klaus-Peter Kappe