Klooster Flechtdorf

Diemelsee (51.325989 | 8.824948)

Oorsprong en toekomst

Het gebouwen- en vijvercomplex van een benedictijnenklooster uit de 12e eeuw wordt sinds 2007 door een vrijwilligersinitiatief gerenoveerd en gerund als cultureel centrum.

Als deze stenen konden spreken, denk ik terwijl ik langzaam over het uitgestrekte complex wandel: ze zouden veel te vertellen hebben. Oorspronkelijk lagen de kalkstenen ruw en grijs in de grond. Daarna werden ze fijngehakt en zorgvuldig als blokken op elkaar geplaatst. Het werden muren die bijna duizend jaar lang luisterden. Naar de liederen van vrome benedictijner monniken. Het reilen en zeilen van immorele abten. De ruzies van schouten en graven die vochten om de bezittingen van de abdij van Flechtdorf. Ze hoorden de vloeken van de huurlingen die moordden en plunderden tijdens de Dertigjarige Oorlog. Ze hadden medelijden met de zuchten van de zieken en zwakken toen het klooster een hospitaal werd. Ze stelden gebeden op voor vrede en voorbede. Ze bloeiden op toen mensen onlangs kwamen, een vereniging oprichtten en sindsdien de lichtgrijze muren verzorgen en verlevendigen. Deze stenen vertellen alle verhalen die ze in duizend jaar hebben opgevangen. Voor wie de tijd neemt, zich ermee bemoeit en luistert.

Er is hier weinig afleiding. Het slechte mobiele telefoonnetwerk in Flechtdorf kan een last zijn voor de lokale bevolking. Voor degenen die zich ongestoord in de geschiedenis willen verdiepen, is er een rustige ruimte voorbij updates en downloads. Als inwoner van Flechtdorf is Helmut Walter bekend met dit dilemma van afzondering. Hij leidt al meer dan tien jaar mensen door het klooster. Bovenal zet hij zich in voor het behoud ervan, samen met zijn supporters in de Vriendenvereniging. "Jonge mensen trekken weg naar waar werk en betere netwerken zijn," legt hij uit, "maar tegelijkertijd is de rustige ligging van het dorp een attractie die bezoekers aantrekt."

Het klooster, dat van de 12e tot de 16e eeuw het spirituele en economische centrum was voor een wijde omgeving, dreigde in de jaren '80 in verval te raken en verlaten te worden. De inwoners van Flechtdorf richtten in 2006 een vereniging op, zamelden geld in, dienden aanvragen in bij het erfgoedkantoor en lieten het gebouw renoveren. Kamer voor kamer, zodra er nieuwe fondsen beschikbaar waren. Volgens Helmut Walter gaat het hen niet alleen om het behoud van een historisch juweel. "We willen het nieuw leven inblazen." Zijn vereniging organiseert kampen waarin jongeren een handje helpen bij de renovatie. De open binnenplaats wordt in de zomer omgetoverd tot concertpodium en openluchtbioscoop. Dorpelingen en bezoekers ontmoeten elkaar voor koffie en gebak in de voormalige koeienstal. Verse celbehandelingen voor het oude kloosterlichaam.

Maar niet alles past in de traditie. Het is een evenwichtsoefening om het verleden en de toekomst in harmonie te brengen met de huidige activiteiten. Geraffineerde concerten en zelfs tango in de kloosterkerk zijn populair.

Men ontdekte dat deze dans een spirituele dimensie heeft. Paus Franciscus danste het graag toen hij nog Jorge Flores heette, en een citaat van kerkvader Augustinus moedigde deze stap ook aan: "O, mens, leer dansen, anders zullen de engelen in de hemel niets met je te maken Wissen."

Voor de geëngageerde inwoners van Flechtdorf rijst steeds weer de vraag hoe het historische erfgoed nieuw leven kan worden ingeblazen. Of zoals Thomas More het verwoordde: "Traditie is niet het bewaren van as, maar het doorgeven van de vlam." In de gewelven onder de voormalige poorttoren komen ze eens per maand samen om te bidden voor vrede, herinneringen op te halen aan het kloosterleven in een rustig samenzijn. Zoals Walter uitlegt, laten ze zich zelfs niet tegenhouden door de winterse kou. "Het klinkt misschien gek, maar meditatie verwarmt Werden van binnenuit." Het reciteren van spirituele teksten, wat vroeger in veel kloosters tijdens de maaltijden werd gedaan, staat in Flechtdorf op het programma als een "leesontbijt". Bruidsparen waarderen de ambiance van de trouwzaal om de knoop door te hakken op een plek waar de geschiedenis haar blijvende kracht heeft bewezen.

De leden van de kloostervereniging verdiepen zich voortdurend in de geschiedenis, ontdekken nieuwe aspecten van de bewogen geschiedenis en zijn ontroerd door de rijkdom van hun ontdekkingen. Zo stuitten ze op het verhaal van het bier. In oude documenten wordt Werden beschreven hoe een abt experimenteerde met zijn eigen recepten. Bier werd niet beschouwd als een genotmiddel, maar "als een verfrissing voor de zieken". Naast hop en mout liet hij kruiden aan het brouwsel toevoegen: Woodruff en alsem, salie en lavendel en andere. De inwoners van Flechtdorf verzamelden de planten in kwestie en haalden een brouwerij over om het experiment te herhalen. Het bier had een ongewone kleur: het was groen. Een uitdaging voor de drinkgewoonten in Sauerland. "Maar het smaakt heerlijk verfrissend," zegt Walter met een grijns. Bovendien is zelfgebrouwen bier een trend. Ambachtelijk bier. Hij zou het niet erg vinden als het klooster op deze manier weer hip zou worden.

Auteur: Michael Gleich